Det har vore litt stilt her ei stund, men kva gjer vel det? Litt stillheit har ingen vondt av. Så høyrer ein lettare susinga i vassrøyra og forfedranes tunge steg over loftsplankane. Eg har vore opptatt med mi eiga bursdagsfeiring eit par veker, men no er det jamt slutt. Litt skuffa over at foreldra mine gløymde dagen denne gongen også, ein kjem visst aldri heilt over slikt, sjølv om ein ikkje forventar seg noko.
Jamt slutt trudde eg også det var då eg her om kvelden fekk besøk av denne karen (bildet over). Det blei ein litt tvungen samtale, han hadde ikkje så mykje å by på, eg slapp fort opp for underhaldande anekdotar, og blei eigentleg litt sjokkert over at eg har så få på lager. Etter kvart forstod eg at det ikkje var noko spesielt han ville, utover å ha nokon å prate med ei stund. Og då vi hadde site der nokre timar til og kommunikasjonen ikkje hadde tatt seg opp i nemneverdig grad, bad eg han berre om å gå, noko han då òg gjorde. Dette besøket burde truleg ha mant til litt ettertanke, men kan vel ikkje seie at det gjorde det.
